ΣΤΑΥΡΟΒΕΛΟΝΙΑ-CROSS STITCH-NASIA

Δευτέρα 28 Μαρτίου 2016

Μια ανάσα μέσα στο χειμωνιάτικο σκηνικό.


Σας χαιρετώ όπου κι αν είστε ό,τι κι αν κάνετε. 

     Σήμερα έχω μια ολίγον διαφοροποιημένη από τις συνηθισμένες, ανάρτηση γιατί απλά έκανα ένα μικρό αλλά ζωτικής σημασίας διάλειμμα από την καθημερινότητα. 
    Όταν με ενημέρωσε το έτερον ήμισυ για ένα ταξίδι στη Βιέννη δεν τον πίστεψα. Βλέπετε οι συνθήκες είναι πολύ δύσκολες, όμως η θέλησή του  τις προσπέρασε και βρέθηκα σε ένα αεροπλάνο πριν από τρεις εβδομάδες περίπου μαζί με μια αναπάντεχα ωραία παρέα συναδέλφων του να ταξιδεύω με προορισμό την ομολογουμένως, γοητευτική και πανέμορφη Βιέννη. Δεν είχα την τύχη να ξαναπάω και ήμουν γεμάτη όρεξη για περπάτημα και εξερεύνηση. 
   έτσι τα πρωινά αποχωριζόμουν την φασαριόζα παρέα τους και ξεκινούσα την μοναχική πειήγηση που πρέπει να πω ότι δεν με "χαλούσε" καθόλου. Περπάτησα πολύ..... μάλλον έχασα και 2-3 κιλά.  Ένιωσα ελεύθερη να δω να μυρίσω να αφουγκραστώ την καθημερινότητα μιας ευρωπαϊκής πόλης, η οποία ψηφίστηκε ως η καλύτερη πόλη σε όλο τον κόσμο. Και  μόνο το γεγονός, ότι μπορούσα να ανέβω στο Μετρό, στον Ηλεκτρικό σιδηρόδρομο και στα λεωφορεία με ένα εισιτήριο με έκανε να θέλω να πάω παντού.
   Δεν θα σας γράψω για τη Βιέννη των Μουσείων και της Όπερας. Νομίζω ότι άλλοι είναι  πιο αρμόδιοι και πιο ενημερωμένοι από εμένα. Η οργάνωση τους και η ομορφιά όλων αυτών των κτηρίων, η πολιτιστική δραστηριότητα και η ζωντάνια του ιστορικού κέντρου με γοήτευσαν. 
   Και ξεκίνησα να περιηγηθώ στην εκκλησία του Αγίου Στεφάνου, την πιο γνωστή και πιο προβεβλημένη στους τουριστικούς οδηγούς. Και τι βλέπω... Αν είναι δυνατόν λέω στο εαυτό μου!!! Δεν υπάρχει περίπτωση να ξεφύγω από τις αγάπες μου.... 
Όπως βλέπετε και στη φωτογραφία παρακάτω υπήρχε ένα τεράστιο έργο της Σλοβένας  Eva Petric  "Collective Hearts", η οποία ειδικεύεται σε multimedia εγκαταστάσεις. Και ναι καλά βλέπετε, η εγκατάσταση αφορούσε σε .... πλεκτά σεμεδάκια. Χίλια παλιά πλεκτά έργα συγκεντρώθηκαν από την καλλιτέχνιδα, η οποία έκανε ένα κολάζ και το φωτογράφισε με αυτό τον τρόπο. Το έργο επιμελήθηκε ο prof. Joachim Lothar Gartner. 
   Και είναι συγκινητικό το γεγονός ότι τα πλεκτά έχουν γίνει από μια Σλοβένα, η οποία μεγάλωσε 5 παιδιά πλέκοντας. Η καλλιτέχνιδα έγραφε χαρακτηριστικά: εκθέτω τη σχέση, τη συνέχεια των γενεών με αυτό το έργο που είναι ένα κομμάτι του ανθρώπου μέσα στις ψυχές και στα σώματα, όχι μόνο ως βιολογικό αλλά και ως πνευματικό φαινόμενο". Τα σχόλια δικά σας.




Επόμενη στάση: Ρήγας Βελεστινλής. Δεν γράφω πόσο επίκαιρα είναι τα λόγια του, πόσο περήφανη αισθάνομαι για το έργο του και για το γεγονός, ότι τον τιμούν στο εξωτερικό.
     Η ελληνική κοινότητα από  ό,τι ενημερώθηκα είναι ιδιαίτερα εύρωστη και βοηθά τους Έλληνες που αποφασίζουν να βρούνε εκεί εργασία. Μάλιστα είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι η εκκλησία είναι σημείο συνάντησης και στηρίζει με κάθε τρόπο τους ξενιτεμένους μας.

Και προχωρώ στα καθ΄ημάς. Δεν είναι δυνατόν να μην βρω μαγαζιά που με ενδιαφέρουν, Και οι εικόνες που σας παρουσιάζω είναι από ένα ελληνικό, ναι καλά διαβάζετε, από ένα λοιπόν ελληνικό κατάστημα που βρίσκεται δίπλα στην εκκλησία του Αγίου Γεωργίου.

Και λεπτομέρειες από τη βιτρίνα....


 Δεν μπορώ να μην παρουσιάσω τις στρογγυλές βελόνες, με τις γυαλιστερές λεπτομέρειες..... Τα σχόλια δικά σας.

    Προχωρώ στο δεύτερο μέρος της ανάρτησης όπου θέλω να δείτε τα καταπληκτικά κοσμήματα με κέντημα και χρυσό ή ασήμι. Βέβαια, τα αδικώ με την φωτογράφιση που έκανα αλλά ήταν σκοτεινός ο χώρος. Η δημιουργός ονομάζεται  Maria Stransky και εδώ μπορείτε να δείτε περισσότερα.   


   Καταπληκτικά κομμάτια με ακόμη πιο καταπληκτικές τιμές.....
 Ιδιαίτερα κομψά και φινετσάτα τα τσαντάκια ολοκέντητα και προσεγμένα μέχρι την παραμικρή λεπτομέρεια.

Και καλοκαιρινές προτάσεις,


 Καδράκια με φυτικά μοτίβα.























   Αναζητώντας κάποιες πληροφορίες για την τεχνική και τον τρόπο κατασκευής αυτών των αριστουργημάτων ξετρύπωσα ένα άλλο κατάστημα από όπου και αγόρασα ένα μικρό κομμάτι ύφασμα για να φτιάξω και εγώ κάτι. Εντυπωσιάστηκα από το πόσο λεπτοκαμωμένο ήταν το μεταξωτό τούλι.
    Οι ιδιοκτήτες του " Petit point Kovacec" ήταν ευγενέστατοι και έκαναν την παραχώρηση να μου πουλήσουν ύφασμα αν και κατά τα λεγόμενά τους δεν το συνηθίζουν, Με άφησαν να φωτογραφίσω το τελάρο με το κέντημα στην αρχική του μορφή για να σας το δείξω και με εντυπωσίασαν με τα έργα τους. Μπορείτε να δείτε πολλές φωτογραφίες  εδώ.
Έχουν από ό.τι μου είπαν συνεργασία με είκοσι οκτώ γυναίκες που κεντούν τσαντάκια καθρέπτες και άλλα. Δεν δίνουν τα σχέδιά τους γιατί είναι πολύ παλιά και αποτελούν στοιχεία της Βιεννέζικης παράδοσης στην τέχνη της ταπισερί.
Τελειώνω με μια φωτογραφία από το εστιατόριο όπου φάγαμε καταπληκτικό σνίτσελ και καταστρώναμε σχέδια για τις επόμενες εξορμήσεις. 

Το δεύτερο μέρος του αφιερώματος στη Βιέννη θα είναι αφιερωμένο στο Πάσχα και τη διακόσμηση. Φωτογράφισα αρκετά και ελπίζω να σας αρέσουν.

Τετάρτη 2 Μαρτίου 2016

Η Άνοιξη ήρθε λίγο πιο νωρίς.

    Γεια σας και καλό μήνα. Και ναι σήμερα σας έχω νέα για τη Βολιώτικη παρέα. Η Άνοιξη ήρθε νωρίτερα για εμάς μιας και περάσαμε λίγες ώρες ξεγνοιασιάς πίνοντας το απογευματινό μας καφεδάκι. Τελικά ήμασταν πολλές αλλά έπρεπε να αναλάβει κάποια από εμάς να μας οργανώσει και ο κλήρος έπεσε στις γνωστές άγνωστες αδελφές, δηλαδή σε εμένα και τη Βάσω.
     Κάναμε την υπέρβαση μιας και πλέον δεν μας χωρούσαν τα στενά όρια ενός σπιτιού πήραμε απόφαση και "γεμίσαμε" μια καφετέρια. Η ιδιοκτήτρια αν και δεν γνώριζε περί τίνος πρόκειται δέχτηκε χωρίς δεύτερη σκέψη να την ανοίξει αποκλειστικά για εμάς την προηγούμενη Τετάρτη, την τελευταία του Φλεβάρη.
     Και για να σας προετοιμάσω για τα ωραία φωτογράφισα τα δυο παράθυρα της κουζίνας μου. Ξεγελάστηκαν τα λουλούδια μου και τα έδωσαν όλα. Άνθισαν και δεν άφησαν σπιθαμή από το πρεβάζι που να μην την καλύψουν, σαν να ήθελαν να μου δώσουν όλη την ομορφιά και την φρεσκάδα με μόνο αντάλλαγμα το δροσερό νεράκι. Πόσο γενναιόδωρη και απλόχερη είναι η φύση.....


Ας πάμε τώρα στα δικά μας. Αρκούσαν δυο τρία τηλεφωνήματα και η ανταπόκριση ήταν η αναμενόμενη. Ναι, ναι, ναι θα έρθω.
 Σαν έτοιμες από καιρό... αρχίσαμε να γεμίζουμε το φιλόξενο χώρο της "Ισημερίας". Αρκετές φίλες δεν γνωρίζονταν μεταξύ τους αλλά δεν υπήρχε κανένα πρόβλημα. Η θετική διάθεση και η ανάγκη για όμορφες στιγμές απογείωσαν τη συνάντηση. Και το γράφω γιατί, όταν έφτασα αργοπορημένη λόγω δουλειάς είδα μια "δεμένη" παρέα να μοιράζεται σκέψεις,  και πρόσωπα να χαμογελούν. Και είναι τόσο σημαντική και πολύτιμη η καλή διάθεση σήμερα..... 
Αρχίζω με μια φωτογραφία της "Ισημερίας". Ζεστά χρώματα μικρά και χαριτωμένα τραπεζάκια, διακοσμητικές πινελιές από τις προηγούμενες δεκαετίες σου δημιουργούν την αίσθηση, ότι είσαι σε ένα δικό σου χώρο.

Φιλίτσα, Βασούλα, Κατερίνα, Σούλα, Χρυσάνθη, Βάσω, Κερασία, Άννα, Φωτεινή, Μαρία, Χριστίνα, Περσεφόνη, Αλεξάνδρα, Γεωργία, Αναστασία, Κούλα, Ελένη, Τούλα, Άρτεμις
και η αφεντιά μου.
Γυναίκες με δεξιότητες με αγάπη για το πλέξιμο το κέντημα, γυναίκες που ασχολούνται, δημιουργούν και "μιλούν" μέσα από τα έργα τους. Δεν θα γράψω σήμερα για τα δικά μου, δεν θα δείξω πρόσωπα, γιατί τα κορίτσια μου ντρέπονται, θα σας δείξω όμως τι έφεραν, τι έφτιαξαν, τι επιθυμούν τι αγαπούν.
Ήταν ευτυχής η συγκυρία της συνάντησης γιατί μάθαμε , γνωρίσαμε η μια την άλλη. 
Και ξεκινάω με τρεις φωτογραφίες που απεικονίζουν μια τέχνη αγαπημένη. Μακραμέ. Τρεις διαφορετικές εκδοχές, σχέδια τα οποία έχουν την ομορφιά τους και τη χάρη. Δεν ξέρω γιατί αλλά με ταξιδεύουν σε σπίτια που μοσχοβολούσαν από καθαριότητα και που όλα ήταν τακτοποιημένα νοικοκυρεμένα.
Η πρώτη πετσέτα έχει τρία χρώματα και περίτεχνο σχέδιο.


Λευκό και αρχοντικό το δεύτερο σχέδιο .




                    Χαρούμενο χρωματιστό και συμμετρικό το τελευταίο.
Ευχαριστούμε Άρτεμις που μας τα έδειξες.
Έρχομαι τώρα να σας παρουσιάσω μια πολύ αγαπημένη φίλη πολυτάλαντη, την Περσεφόνη. Ξεκίνησε χωρίς να το καλοσκεφτεί και με την παρακίνηση των φίλων μας φτιάχνει υπέροχα ζωάκια  με την τέχνη του amigurumi. Τα λάτρεψα. Στην πρώτη φωτογραφία η μικρότερη της παρέας πήρε ένα  λαγουδάκι αγκαλιά και δεν το άφηνε....


   Μπήκα στο F/B και πήρα δυο φωτογραφίες από έργα της που μου άρεσαν. Δεν είναι τέλεια::::




Αφήνω την Περσεφόνη και προχωρώ στην Άννα. Αγαπημένη  και σεμνή "βασανίζεται" για να βγάλει ένα τέλειο αποτέλεσμα όταν φτιάχνει κεριά. Τίποτε λιγότερο δεν την ικανοποιεί αυτή και τη φίλη της τη Βούλα. Νομίζω ότι το καταφέρνει αν και οι φωτογραφίες αδικούν το έργο. Δύσκολη η τέχνη της κηροπλαστικής τελικά.
   Και στέκεται σε λεπτομέρειες, ψάχνει, βελτιώνει, προτείνει.... 
 Συνεχίζω  με την αδελφή μου και στέκομαι άφωνη μπροστά σε αυτά που δημιουργεί. Γιατί βάζει ψυχή, αγάπη, μεράκι και φαίνεται. Ξέρω, μπορεί να με χαρακτηρίσετε υπερβολική, όμως δείτε.
 ένα μικρό και απλό πλεκτό με την πινελιά της κορδέλας αποκτά λάμψη και προσωπικότητα.

 Τούτο το σχέδιο είναι πολύ παλιό και κεντιέται με ιδιαίτερο τρόπο. Δεν χρειάστηκε να πλέξει δαντέλα. Την κέντησε.

Θα συνεχίσω με μια συγκλονιστική διήγηση που μοιράστηκε μαζί μας η Χρυσάνθη, μοναδική στην περιγραφή. Το εργόχειρο που ακολουθεί δεν το έχει κάνει καμία από εμάς. Αγοράστηκε από τη φίλη μας σε μια Λαϊκή. Ναι καλά διαβάσατε. Πωλούνταν έναντι ενός ευτελούς ποσού σε ένα πάγκο της Λαϊκής στα μέσα καλοκαιριού, όταν επιβλήθηκαν τα περίφημα capital controls. Κεντημένο στο χέρι πάνω σε γαλάζιο λινό με ένα όμορφο γεωμετρικό σχέδιο.
Ποια στεναχώρια, ποια ανάγκη οδήγησε άραγε τη δημιουργό να το αποχωριστεί;;;Το γεγονός απλά μας συγκλόνισε.

Και μια λεπτομέρεια.


Δεν θα μπορούσα παρά να αφήσω το καλύτερο για το τέλος. Η κόρη της ιδιοκτήτριας της καφετέριας μόλις έμαθες ότι θα πηγαίναμε καταχάρηκε. Μαθήτρια του Δημοτικού μας ξάφνιασε θετικά. Περίμενε υπομονετικά να πάμε για να μας δείξει τον αργαλειό της.  Πέρασε τα νήματα. κάθισε δίπλα μας και ξεκίνησε το έργο της.
  Εντάξει μας "έβαλε γυαλιά".  Με διακριτικότητα  πλησίαζε μας έδειχνε τα έργα της και κοιτούσε με απορία τα εργόχειρα.  Μαριαλένα συνέχισε και εμείς είμαστε μαζί σου. 
 Πριν κλείσω θέλω να γράψω, ότι δεν πρόλαβα να φωτογραφίσω και άλλα έργα. Με πρόδωσε η φωτογραφική μηχανή και πήρα το μάθημά μου να είμαι πιο καλά προετοιμασμένη. 
 Η ανάρτηση αυτή είναι αφιερωμένη σε όλες εσάς που έχετε την ίδια "τρέλα" και αναζητάτε λίγο χρόνο κάθε μέρα για να ηρεμήσετε φτιάχνοντας αυτά που αγαπάτε, είναι αφιερωμένη και σε σένα Ολυμπία. Σε περιμένουμε την επόμενη φορά να μας έρθεις κι ας είμαστε μακριά.