ΣΤΑΥΡΟΒΕΛΟΝΙΑ-CROSS STITCH-NASIA

Δευτέρα 28 Δεκεμβρίου 2015

Χρόνια πολλά!!!! Άλλη μια χρονιά τελειώνει....

     Τα Χριστούγεννα πέρασαν και δεν πρόλαβα να σας γράψω τις ευχές μου και να σας στείλω την αγάπη μου. Πέρασαν σχεδόν τέσσερα χρόνια από τον Γενάρη του '11 που αποφάσισα να "εκτεθώ" στο διαδίκτυο και να ασχοληθώ με ένα τόσο παρεξηγημένο χόμπυ, το οποίο λατρεύουν πολλές φίλες και άλλες τόσες στέκονται επικριτικά απέναντί του. 

    Δημοσίευσα σχέδια, εργόχειρα. προτάσεις για πολλά πράγματα και προσπάθησα να ανοίξω "παράθυρα" στον κόσμο και να φέρω στην επιφάνεια ξεχασμένα πράγματα με μεγάλη αξία. Και ένας καινούριος κόσμος ξεδιπλώθηκε μπροστά μου. Στάθηκα τυχερή και γνώρισα ενδιαφέρουσες γυναίκες με έντονες προσωπικότητες, με άποψη για τη ζωή και τη δημιουργία.


   Όλη η Ελλάδα έγινε μια γειτονιά για εμένα και ήπια πολλά τηλεφωνικά και δαδικτυακά καφεδάκια.
Έχοντας μια πολύ δύσκολη καθημερινότητα, μια ιδιαίτερα απαιτητική και ψυχοφθόρα εργασία, βρήκα την "παρηγοριά" και την εναλλακτική σε όλες εσάς. Και ξαφνικά μια άλλη πλευρά του εαυτού  μου βγήκε στην επιφάνεια χωρίς να επισκιάζει τις άλλες ασχολίες, χωρίς να δημιουργεί προβλήματα. Αντιθέτως, με αποφόρτιζε από την ένταση και το άγχος και ήταν το φάρμακό μου. Ακόμη και όταν οι απαιτήσεις στην εργασία μου ήταν μεγάλες ξέκλεβα λίγο χρόνο για να ξεφύγω. Και τώρα στις διακοπές ελπίζω να ασχοληθώ περισσότερο.

    Εκείνο που μου αρέσει πολύ, είναι η απενοχοποίηση του κεντήματος, η αποδόμηση των φτηνών αρνητικών απόψεων για την ενασχόληση με το εργόχειρο και η ένθερμη υποστήριξή του από γυναίκες σχεδόν όλων των ηλικιών και ανεξαρτήτως μορφωτικού επιπέδου. 

        Και συνεχίζω τη διαδρομή μου χωρίς να σκέφτομαι πότε θα σταματήσω και αν θα πρέπει να τελειώσει όλο αυτό το "ταξίδι". Απλά απολαμβάνω την κάθε του στιγμή ακόμη και την πιο άβολη και άσχημη.  Σας έχω μερικές φωτογραφίες από το Bazaar του συλλόγου μας στο οποίο είχε την τιμητική του το κέντημα. Πολλές γυναίκες αφιέρωσαν χρόνο και κοπίασαν για να βγει αυτό το αποτέλεσμα. Στα φίνα εργόχειρα έδωσε τις τελευταίες πινελιές η δασκάλα μας η κα Άνε και το αποτέλεσμα θεωρώ, ότι ήταν εξαιρετικό. 
    Αγιο Βασίληδες με μακριές μεταξωτές γενειάδες.....
     
 Άγγελοι, άγγελοι....

 Περιττό να σας πω ότι μέχρι το μεσημέρι τα αντικείμενα έγιναν ανάρπαστα.
Τέλος, φωτογραφίες από το τζάκι στο σπίτι μου, το οποίο το στόλισα με τα υπέροχα αντικείμενα από το Bazaar.



Σας εύχομαι καλή Πρωτοχρονιά με υγεία και αγάπη. Τετριμμένη η ευχή αλλά περιζήτητη η ηρεμία που απορρέει με αυτά τα προαπαιτούμενα....

Πέμπτη 3 Δεκεμβρίου 2015

Η Δέσποινα πήρε το δρόμο για το δάσος των Ξωτικών!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Γεια σας, γεια σας.

     Επανέρχομαι φουριόζα και αποφασισμένη να μιλήσω επιτέλους για μια πολύ καλή διαδικτυακή φίλη. Πριν τρία χρόνια περίπου πρωτομίλησα με τη Δέσποινα, ένα κορίτσι από την Κοζάνη  που γνώρισα τηλεφωνικά και μοιράστηκα μαζί της πολλές σκέψεις και σχέδια πάνω στην κοινή μας αδυναμία, το κέντημα.
   Εκείνη όμως δεν στάθηκε εκεί. Αντιμετωπίζοντας το σκληρό πρόσωπο της κρίσης στα ίσα και ενώ απολύθηκε από τη δουλειά της δεν σταμάτησε να προσπαθεί να σταθεί στα πόδια της.
    Ομολογώ, ότι η αγωνιστικότητά της με χαροποίησε και επιτέλους μου έδωσε δύναμη για να παλέψω και εγώ τις αντιξοότητες Στις ατελείωτες συζητήσεις μας μου εκμυστηρεύτηκε τα σχέδιά της τα οποία υποστήριξα με χαρά και όσο μπορούσα της έδινα τη βοήθειά μου.
    Και να που ξεκίνησε δυναμικά με δικά της κεντημένα έργα, αντικείμενα με ντεκουπάζ και ό,τι άλλο μπορούσε να φτιάξει.

      Όμως μου είχε μια έκπληξη: είχε καταφέρει να συγκεντρώσει  σε ένα βιβλίο συμβουλές και tips για νοικοκυρές καινούριες και μη. Και αφού πέρασε κυριολεκτικά τα σαράντα κύματα πάλεψε με πρωτόγνωρες καταστάσεις, τις οποίες αν και γνωρίζω δεν θα αναφέρω, βγήκε νικήτρια.

 Με αιματηρές οικονομίες και πολύ θάρρος έκανε το όνειρό της πραγματικότητα και κράτησε στα χέρια της το βιβλίο:
    Απλό και ευκολοδιάβαστο δίνει λύσεις σε πολλά καθημερινά προβλήματα του νοικοκυριού και μερικές φορές με εκπλήσσει το γεγονός ότι δεν χρειάζονται πανάκριβα και εξειδικευμένα απορρυπαντικά για να καταφέρεις το ποθητό αποτέλεσμα. Οικολογική και παραδοσιακή προσέγγιση στην καθαριότητα......


    Και δεν έμεινε μόνο σε αυτό. Ώρες ατελείωτες στο εργαστήριό της παλεύει και δημιουργεί αντικείμενα τα οποία και πουλά. Ανανεώνεται συνεχώς και αφήνει το άγχος και την αγωνία έξω από την πόρτα της. Αγαπά αυτό που φτιάχνει, κάνει λάθη, τα διορθώνει, βελτιώνεται και με θάρρος προχωρά επαγγελματικά. Μικρά τα βήματα όμως σταθερά.



   Το μόνο που μπορώ να κάνω για αυτή τη φίλη είναι να σας παρουσιάσω φωτογραφίες από τα έργα της. Ένα είναι σίγουρο: είναι φτιαγμένα με πολλή αγάπη, μεράκι και ζήλο. 


Η Δέσποινα κάνει ένα μικρό βήμα αυτό το διάστημα: θα βρίσκεται κάπου εκεί στο Δάσος των Ξωτικών στα Κοίλα Κοζάνης. Αν είστε κοντά κάντε μια βόλτα. Πολλές φορές δεν χρειάζεται να πάρεις κάτι, μια καλή κουβέντα αρκεί. Και το λέω γιατί χρειάζεται να αρχίσουμε να επικοινωνούμε ουσιαστικά μεταξύ μας. Πλέον δεν υπάρχουν εμπόδια, Καταρρίφθηκαν με τον πιο επώδυνο τρόπο και άφησαν αρκετό χώρο για να επαναπροσδιορίσουμε τις σχέσεις μας και να τις θεμελιώσουμε πάνω στη ειλικρίνεια και την αλληλεγγύη.
  Κι αν όμως ενδιαφέρεστε να πάρετε κάτι από τη Δέσποινα σας δίνω τη σελίδα της στο Facebook, όπου θα βρείτε πολλές φωτογραφίες και θα μπορέσετε να επικοινωνήσετε μαζί της: Πέπως Art
     Δέσποινα σου στέλνω τη θετική μου ενέργεια. Καλή επιτυχία και ...ξέρεις εσύ.