ΣΤΑΥΡΟΒΕΛΟΝΙΑ-CROSS STITCH-NASIA

Παρασκευή 27 Φεβρουαρίου 2015

Κοπτική: μια τέχνη άγνωστη σε πολλούς από εμάς. Ένα ταξίδι στα βάθη των αιώνων.

Καλημέρα σας και καλή Σαρακοστή.
     Θα είμαι αρκετά σύντομη σήμερα και περιεκτική, γιατί έχω την τιμή να φιλοξενώ ένα άρθρο του έγκριτου καθηγητή Κοπτολογίας στο Πανεπιστήμιο της Μέσης Ανατολής κου Γιάννη Φουρτούνα για την Κοπτική τέχνη και τις έντονες επιρροές που δέχεται από την  αντίστοιχη Ελληνιστική.
   Και αν αναρωτιέστε, πως γνώρισα αυτόν τον σπουδαίο επιστήμονα και άνθρωπο η απάντηση είναι πολύ απλή: οι Τρικεριώτικες κορβέτες της ανάρτησης http://stavrovelonia-nasia.blogspot.gr/2014/01/blog-post_10.html#axzz3Sq5iZdds με "αρμένισαν" για μέρη μακρινά και φιλόξενα,  στο Κάιρο της Αιγύπτου, όπου κα ζει τα τελευταία είκοσ χρόνια. 
       Ο κος Φουρτούνας όντας Τρικεριώτης γέννημα θρέμμα, διαβάζοντας την ανάρτηση επικοινώνησε μαζί μου και θέλω να τον ευχαριστήσω και δημόσια για τα καλά λόγια που μου είπε.
      Κι αν μου επιτρέπεται η λέξη, "εκμεταλλεύτηκα" την ιδιότητά του και τις γνώσεις και του ζήτησα να μας μυήσει στην Κοπτική τέχνη την οποία τόσα χρόνια μελετά.           Ξαφνιάστηκα ευχάριστα, γιατί αμέσως ανταποκρίθηκε και μου έστειλε ένα εξαιρετικό άρθρο το οποίο δημοσιεύω αυτούσιο.
     Είναι ένας Έλληνας επιστήμονας που διακρίνεται για το έργο του στο εξωτερικό. Ζει και εργάζεται τα τελευταία 20 χρόνια στο Κάιρο. Οι σπουδές του εξαιρετικές,  αφού σπούδασε νομικά, οικονομικά, θεολογία, βυζαντινή μουσική, λαογραφία, ανατολικές γλώσσες και κοπτολογία. Δίδαξε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, στο Ινστιτούτο Κοπτικής Γλώσσας, στο Ισλαμικό Πανεπιστήμιο Al Azhar, στο Διδασκαλείο Ελληνικής Γλώσσας του Πατριαρχικού Κέντρου και στο Ελληνικό Πολιτιστικό Κέντρο στο Κάιρο. 


"Η ελληνιστική τέχνη των κοπτικών ταπισερί
Του Γιάννη Φουρτούνα
 Κοπτολόγου
           Η ελληνική επίδραση στην τέχνη των κοπτικών ταπισερί υπήρξε καθολική καθώς αυτή παρατηρείται μέσα από διασωθέντα και εκτιθέμενα σε διάφορα μουσεία ανά τον κόσμο σπαράγματα από μάλλινα και λινά υφάσματα των πρώτων αιώνων του κοπτικού πολιτισμού. Αυτό αποτελεί μέρος της γενικότερης επιρροής του ελληνισμού στις κοπτικές εικαστικές τέχνες που δέχθηκαν επιρροές τόσον από την αρχαία αιγυπτιακή τέχνη, όσο και από την ελληνιστική της πτολεμαϊκής περιόδου και γενικώς από του 3ου έως και του 8ου αι. μ. Χ. η τέχνη της χριστιανικής Αιγύπτου βασίστηκε κατά κανόνα επί ελληνικών, βυζαντινών και συριακών στοιχείων.  

    Οι Κόπτες διαχωριζόμενοι από τον υπόλοιπο κορμό της χριστιανοσύνης κατά τον 5ο αιώνα και ακολουθώντας ξεχωριστή πορεία ανέπτυξαν ιδίαν τέχνη, ζωγραφική, διακοσμητική, θεολογία, φιλολογία, που αποτελούν εκφάνσεις της πολιτιστικής παράδοσης που κληρονόμησαν από τους βυζαντινούς. Η κοπτική ζωγραφική αντιγράφει θέματα της ελληνιστικής περιόδου καθώς και η  μικροζωγραφική των κοπτικών χειρογράφων ευαγγελίων και συναξαρίων ενώ ο φυτικός διάκοσμος και η όλη εμφάνιση είναι ειλημμένα από βυζαντινά χειρόγραφα. Είναι εμφανής η αποτύπωση σε αετώματα ναών και κόγχες ιερών  μορφών της ελληνικής μυθολογίας, ως είναι ο Ηρακλής και οι σπουδαιότεροι άθλοι του, η Ευρώπη και ο Δίας μεταμορφωμένος σε ταύρο (η αρπαγή της Ευρώπης) και άλλα πρόσωπα του ελληνικού Πανθέου, ερωτιδείς η και αυτός ο Ερμής, η αναδυομένη Αφροδίτη άνωθεν θυρών των ναών, νύμφες, ως είναι Ωκεανίδες επάνω σε θαλάσσια ζώα ή η νύμφη Δάφνη, η αγαπημένη του θεού Απόλλωνα κατά την γέννησή της μέσα από τα φυλλώματα του δέντρου της δάφνης.    

    Από τον 4ο έως τον 7ο αι. κατά τον οποίον ήρθαν οι Άραβες κατακτητές οι Κόπτες είχαν δημιουργήσει μια ξέχωρη τέχνη, που είχε απορροφήσει την πολιτιστική κληρονομιά της αρχαίας Αιγύπτου και της ελληνιστικής αρχαιότητας. Η εικαστική τέχνη εκπροσωπείται από πέτρινα και ξύλινα ανάγλυφα ζωγραφικής, μινιατούρες και ξηρογραφίες πάνω σε σανίδες. Η διακοσμητική και η εφαρμοσμένη τέχνη εκπροσωπείται από σκαλίσματα σε ξύλο και κόκκαλο και εξαιρετικής τέχνης υφαντά. Οι ρεαλιστικές εκφράσεις του 4ου των αρχών του 5ου αι. που ήταν παρμένες από την καθημερινή ζωή και την ελληνική μυθολογία αντικαταστάθηκαν τον 5ο και 6ο αι. από συμβατικές εικόνες με χριστιανικά θέματα, ενώ στα τέλη του 6ου και στις αρχές του 7ου αι. διαδόθηκαν πλατιά τα μοτίβα από την τέχνη της Εγγύς Ανατολής (όπως η σκηνή από κυνήγι λιονταριού). Οι κοπτικοί υφαντοί πίνακες, που έχουν διασωθεί, αποκαλύπτουν εκτός της εξαιρετικής τους τέχνης και την  ελληνιστική τους τεχνοτροπία, σε σπαράγματα υφασμάτων από τον 1ο αι. μ Χ. και πίνακες τοίχου κυρίως από τον 3ο αι. μ. Χ. έως και τον 6ο αι. μ. Χ. χρονική περίοδος προ της αραβικής κατακτήσεως.

      Η κεντητική είναι ένα σπουδαίο κομμάτι της κοπτικής τέχνης και όσα έχουμε σήμερα παλαιά κεντήματα αναδύουν μία λεπτότητα, με σπάνιας απόχρωσης χρωματισμούς από φυσικά υλικά, συνθέσεις ποιητικές και εικονογραφικές αποτυπώσεις υψηλής τέχνης και τεχνοτροπίας. Τα πρόσωπα αντικατοπτρίζουν τα πορτραίτα του Φαγιούμ μέσα σε μια έξαρση χρωμάτων, με πλούσια αρχαιοελληνικά στοιχεία τα οποία στο σύνολό τους απεικονίζουν και αποθανατίζουν ανεξίτηλα την κοινωνία του ύστερου ελληνορωμαϊκού κόσμου. Οι τεχνικές και οι αισθητικές παραλλαγές που απαντούν στα διάκοσμα κοπτικά υφαντά είναι συγκεκριμένες, ακολουθούν ιδιαίτερη καλλιτεχνική αντίληψη που δημιουργεί δική της παράδοση, ωστόσο το τοπικό χρώμα είναι διαποτισμένο με επιρροές από την ελληνιστική ζωγραφική.
       Ο ενυφασμένος γεωμετρικός διάκοσμος ξαφνιάζει με την χρωματική λιτότητα και την μορφική αυστηρότητά του, συχνά οι συνθέσεις βρίσκονται σε κύκλο η σε περιγεγραμμένο τετράγωνο και απηχούν την πολυχρωμία της ελληνιστικής υφαντικής, με μικρά στυλιζαρισμένα φυτικά και ζωικά μοτίβα, μεταξύ των οποίων κυριαρχεί το μοτίβο του σταυρού, του αετού και του ελληνικού μαιάνδρου.  Η θεματογραφία είτε αποτελείται από διακοσμήσεις είτε από σκηνές από την ζωή και τη φύση, προέρχεται από την ελληνική μυθολογία, ενώ όταν αναπαριστά εικονογραφημένες συνθέσεις από τη ζωή των αγίων, οι μορφές, η τεχνοτροπία και το πλούτος της χρωματικής κλίμακας αποπνέουν την θέρμη της ελληνιστικής ζωγραφικής. Έχουν διασωθεί απεικονίσεις αγίων όπως του αγίου Θεοδώρου στη περίφημη σύνθεση σε ύφασμα από λινάρι με ελληνική τεχνοτροπία και στυλ, η δόξα της Υπεραγίας Θεοτόκου αλλά και συνθέσεις από τη φύση με ζώα και φυτά, ως επίσης από την ελληνική μυθολογία και θεολογία, που είναι και τα περισσότερα.
     Στην ταπητουργία κυριαρχούσα μορφή ήταν ο Διόνυσος και οι Βάκχες σε τελετουργικούς χορούς παρουσία μουσικών και σε οργιαστική βλάστηση με εμφανή τον διονυσιακό χαρακτήρα και με πάμπολλες βουκολικές σκηνές ελληνικής τεχνοτροπίας. Τα θέματα μνημειακού χαρακτήρα διασώζουν μνήμες από την Ελλάδα και την ελληνική μυθολογία, όπως η γέννηση της Αφροδίτης και ο θεός Παν σε φυσιολατρικό παγανιστικό περιβάλλον. Επίσης ενδιαφέρον παρουσιάζουν και τα σπαράγματα από ύφασμα που αποτυπώνουν φυσιολατρικές παραστάσεις, με φτερωτούς ερωτιδείς, με τον τραγοπόδαρο Πάνα, την οργιαστική πομπή του θεού Βάκχου Διονύσου, επίσης με την Αριάδνη σε παράσταση με γυμνούς Σατύρους και Μαινάδες σε βακχικούς χορούς με ελεύθερο ντύσιμο και κλαστικές κινήσεις προσιδιάζουσες που παραπέμπουν σε διονυσιακά πρότυπα ή τον Βελλεροφόντη, τον Πήγασο και τον Απόλλωνα που κυνηγά την νύμφη Δάφνη, βραχύσωμους ερωτιδείς, ως και τον Ορφέα και την Ευρυδίκη, σύμβολο του Χριστού και της σωτηρίας της ανθρωπότητας εκ του Άδου.

       Τα νεώτερα χρόνια η κεντητική και υφαντική τέχνη αναπτύσσεται στα γυναικεία μοναστικά κέντρα τόσο του Καΐρου όσο και του εσωτερικού κατά βάση με αναπαραγωγή παλαιών μοτίβων. Επίσης ο οργανισμός με την επωνυμία " Σύλλογος της Άνω Αιγύπτου για την Εκπαίδευση και την Ανάπτυξη" (AUEED) που έχει σαν σκοπό την προβολή και στήριξη των φτωχών μέσω των προγραμμάτων εκπαίδευσης και ανάπτυξης με επίκεντρο τα παιδιά, τις γυναίκες και τη νεολαία βοήθησε στην παραγωγή παραδοσιακών υφαντών πινάκων από τεχνίτες της πόλης Αχμίμ που δραστηριοποιήθηκαν μέσω του οργανισμού αυτού. Η τέχνη των κοπτικών ταπισερί διδάχτηκε στα 120 σχολεία της κοινωφελούς αυτής οργανώσεως που ιδρύθηκε to 1940 από Ιησουΐτες μοναχούς.

   Παράλληλα το Ramsis Wissa Wassef Centre απασχολεί έως σήμερα δεκάδες φελάχων - παραδοσιακών χωρικών - στα κτήματά του στα περίχωρα του Καΐρου στο δρόμο για την Σακκάρα με τεχνίτες από όλη την Αίγυπτο και με αντικείμενο τις παραδοσιακές ταπισερί από βαμβάκι και μαλλί ή το μπατίκ με την τεχνική του κεριού. Οι εργαζόμενοι διαμένουν στα κτήματα όπου καλλιεργούνται τα φυτά από τα οποία λαμβάνουν κατόπιν επεξεργασίας τα φυσικά χρώματα όπως τον παλιό καιρό και επίσης χρησιμοποιούν τον όρθιο αργαλειό της ελληνιστικής παράδοσης. Ο επισκέπτης εκπλήσσεται με τους καταπληκτικούς υφαντούς πίνακες είτε σε γεωμετρικά σχήματα φαραωνικής και ελληνιστικής προέλευσης, (πχ μαιάνδρους), είτε σε νατουραλιστικές εικόνες- ο τελευταίος απόηχος της ελληνιστικής επίδρασης-, είτε σε πρόσωπα αγίων με μπούστο αλλά και αγιογραφικές πολυπρόσωπες συνθέσεις, καθώς η στιλπνότητα των χρωμάτων και η υψηλών προδιαγραφών τεχνική παραγωγή είναι μοναδική σε όλη την έκταση της χώρας αλλά και εκτός αυτής."

   Για ακόμη μια φορά ευχαριστώ πολύ τον κο Γιάννη Φουρτούνα, που μοιράστηκε τις γνώσεις του μαζί μας.
    Αναφορές και συλλογές Κοπτικής τέχνης μπορείτε να βρείτε: στο Μουσείο Μπενάκη, στο Βυζαντινό &Χριστιανικό Μουσείο καθώς και στο Μουσείο Λαϊκής Τέχνης.


Τετάρτη 18 Φεβρουαρίου 2015

Σειρά γραμματοσήμων αφιερωμένων στα κεντήματα του Αγίου Όρους.

Καλησπέρα σας. 

     Εδώ και αρκετό χρονικό διάστημα και μετά από τις συνεχείς επισκέψεις μου στα ΕΛΤΑ για ευνόητους λόγους, έβλεπα συνεχώς αφίσες με  μια σειρά από γραμματόσημα με θέμα τα κεντήματα του Αγίου Όρους. 
      Η αλήθεια είναι, ότι μας χάρισαν την δυνατότητα να θαυμάσουμε ένα κομμάτι της εκκλησιαστικής μας ιστορίας κατά τη Βυζαντινή εποχή, με  το οποίο μέχρι στιγμής δεν είχα προσωπικά ασχοληθεί και είχα ελάχιστες γνώσεις. 
    Οι θησαυροί του Αγίου Όρους δεν είναι προσιτοί σε πολλούς και ειδικά σε εμάς τις γυναίκες, για αυτό και χάρηκα ιδιαίτερα, με αυτή τη συλλογή.
    Φυσικά, ειδήμων πάνω στο συγκεκριμένο θέμα δεν είμαι, για αυτό θα αρκεστώ στο να σας παρουσιάσω το υλικό και να σας παραπέμψω στην αντίστοιχη ιστοσελίδα των ΕΛΤΑ.
   Ξεκινώ με την σειρά Α΄ για την οποία αντιγράφω τα παρακάτω:

"Τα ιερατικά άμφια είναι τα ενδύματα που χρησιμοποιούνται από τους κληρικούς κατά τη Θεία Λειτουργία και άλλες ακολουθίες και εκκλησιαστικές τελετές. Ταυτόχρονα αποτελούν διακριτικά της εκκλησιαστικής ιεραρχίας και εξουσίας. Για κάθε έναν από τους τρεις βαθμούς της ιεροσύνης υπάρχει ένα συγκεκριμένο ενδυματολογικό σύνολο που αντιστοιχεί στο βαθμό του διακόνου, του ιερέα και του επισκόπου. Το επιτραχήλιο είναι άμφιο του ιερέα και του επισκόπου στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Συμβολίζει τη χάρη του Αγίου Πνεύματος, που κατεβαίνει από επάνω. Γι” αυτό, ο ιερωμένος που το ενδύεται λέει: «Ευλογητός ο Θεός, ο εκχέων την χάριν αυτού επί τους ιερείς αυτού, ως μύρον επί κεφαλής, το καταβαίνον επί πώγωνα, τον πώγωνα του Ααρών, το καταβαίνον επί την ώαν του ενδύματος αυτού· πάντοτε νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν». Τα κρόσσια που υπάρχουν στο κάτω άκρο του συμβολίζουν τις ψυχές των ανθρώπων του ποιμνίου τους, για τις όποιες είναι υπεύθυνοι και θα λογοδοτήσουν κατά την ήμερα της κρίσεως. Χωρίς το επιτραχήλιο δεν μπορεί να τελεστεί καμία ιεροπραξία."



Σειρά Β΄.

"Ως εκκλησιαστικά υφάσματα ορίζονται από τους βυζαντινούς συγγραφείς και ποιητές της εκκλησιαστικής γραμματείας, τα επονομαζόμενα με τους γενικούς όρους ‘’άμφια‘ και ‘’πέπλα’’. Στην εκκλησιαστική γλώσσα ‘’άμφια‘’ είναι τα επί της Αγίας Τραπέζης καλύμματα (ενδυτή, αντιμήνσιο, επιτάφιος, αήρ, δισκο/ποτηροκαλύμματα), ονομαζόμενα και ‘’λειτουργικά άμφια’’ ή ‘’λειτουργικά πέπλα’’ ή ‘’επάμφια‘’, αλλά και τα ‘’ιερατικά’’ ή ‘’ιερά άμφια’’ (σάκκος, φαιλόνιο, ωμοφόριο, επιτραχήλιο, οράριο, επιμανίκια, επιγονάτιο, μανδύας, μίτρα) στα υπόλοιπα, τα οποία χρησιμεύουν για να στολιστούν μέρη του ναού (πύλες, ποδέες, σκέπες, εικόνες, λάβαρα) έχει δοθεί ο όρος ‘’διακοσμητικά πέπλα’’, μετά την οριστική τους διαμόρφωση από τα τέλη του 12 ου αιώνα και εξής, που σώζονται και τα παλαιότερα δείγματα."







Σειρά Γ΄.

"Τα επιμάνικα ή επιμανίκια ή υπομάνικα (από την πρόθεση «επί» και τη λατινική λέξη «manus» (=χέρι) περιδένονται στα χέρια του ιερωμένου πιο πάνω από τον καρπό και συγκρατούν τα άκρα του στιχαρίου μαζί με τα υπόλοιπα άμφια. Μέχρι τον 13ο αιώνα τα φορούσαν μόνο οι αρχιερείς κατά το βάπτισμα. Σήμερα τα φοράνε και οι πρεσβύτεροι και οι διάκονοι. Συμβολίζουν τα δεσμά του Χριστού όταν οδηγούνταν στον Πιλάτο. Συμβολίζουν όμως επίσης και την παντοδύναμη ενέργεια του Θεού και των Τιμίων Δώρων που προσφέρονται από τα χέρια που τα φορούν. Το επιγονάτιο είναι άμφιο των Επισκόπων. Έχει σχήμα ρόμβου και κρέμεται από τη ζώνη μπροστά από το δεξί γόνατο (εξ’ου και επιγονάτιο, επί του γόνατος). Εκτός από τους επισκόπους, το φορούν επιπλέον οι πνευματικοί-εξομολόγοι ιερείς και οι ιερείς, που φέρουν τίτλο (σακελλάριος, οικονόμος, σύγγελος, πρωτοπρεσβύτερος και αρχιμανδρίτης). Φέρει συνήθως παράσταση του «Νιπτήρος» του Μυστικού Δείπνου ή την Ανάσταση. Επειδή αρχικά το χρησιμοποιούσαν σαν πετσέτα, συμβόλιζε την πετσέτα ή ποδιά (λέντιο), που χρησιμοποίησε ο Κύριος στον Μυστικό Δείπνο για να πλύνει τα πόδια των μαθητών του."



Σειρά Δ΄.

"Αρχικά τα άμφια και προπάντων ο μακρύς εσωτερικός χιτώνας ήταν πάντοτε λευκός (επιστολές Ιερώνυμου και Γρηγορίου του Τουρώνης). Αργότερα η ιερατική στολή άρχισε τόσο στη Δύση όσο και στην Ανατολή να ράβεται από χρωματιστά υφάσματα. Σε αυτό συντέλεσε φυσικά και η συνήθεια των αυτοκρατόρων να φορούν κατά τις εορτές χρωματιστά ενδύματα και κοσμήματα, αφού άλλωστε είναι γνωστό ότι τα άμφια δωρίζονταν στους αρχιερείς από τους αυτοκράτορες. Ήταν δηλαδή τα προσωπικά ενδύματα των αυτοκρατόρων. Επίσης, είναι γνωστό ότι οι αρχιερείς όριζαν ρούχα τους στους προκρίτους ορισμένα εκ των οποίων ήταν βασιλικά. Κατά τις Δεσποτικές εορτές και τις μνήμες προφητών και Αποστόλων, συνηθίζεται να φοριούνται τα χρυσά άμφια, ενώ λευκά στα μυστήρια,στις Κυριακές του έτους, αν δεν υπάρχει κάποια εορτή που να το επηρεάζει, και στη μεταπασχάλια περίοδο. Επίσης, λευκά άμφια χρησιμοποιούνται και σε μνήμες αγίων, ενώ το στιχάριο πρέπει να είναι πάντοτε λευκό. Στις Θεομητορικές εορτές, τα Θεοφάνεια και σε μνήμες αγγέλων χρησιμοποιούνται τα μπλε άμφια.Όταν η εκκλησία μας γιορτάζει μνήμες μαρτύρων, φοριούνται τα κόκκινα,ενώ επίσης το ίδιο και την Μ. Πέμπτη το πρωί. Πράσινα άμφια φορούν οι ιερείς την Κυριακή των Βαΐων, σε μνήμες οσίων και σε εορτές του Τιμίου Σταυρού. Τέλος, τα μοβ άμφια φοριούνται τη Μ. Τεσσαρακοστή και τη Μ. Εβδομάδα, συμπεριλαμβανομένων των Ωρών (Μ. Παρασκευή πρωί)."


                      http://taxydromeio.gr/mount-athos-embroideries/

Κυριακή 8 Φεβρουαρίου 2015

Η πρώτη απόπειρα για να φτιάξω ένα πλεκτό φόρεμα.

Για τη φίλη Ελένη που θα κάνει την πρώτη απόπειρα να πλέξει....
 Γεια σας φίλες και φίλοι.

     Το τελευταίο διάστημα δοκιμάζω τις γνώσεις μου στο πλέξιμο, μιας και ο καιρός το επιτρέπει και έχοντας αρκετές προτάσεις, αποφάσισα να φτιάξω ένα φόρεμα παρακαλώ, για μια αγαπημένη ανιψούλα.
    Η επιθυμία της με προβλημάτισε αρκετά, γιατί ομολογουμένως ένα πλεκτό φόρεμα είναι μια πρόκληση σημαντική. Και φυσικά, θα έπρεπε να κάνω ένα πολύ καλό σχεδιασμό για να μην ξηλώνω μετά.
  Πρώτη κίνηση η αγορά νήματος. Είναι πολύ σπουδαίο να επιλέξουμε την κατάλληλη ποιότητα έτσι ώστε να μην βρεθούμε μπροστά σε δυσάρεστες εκπλήξεις. Γιατί, όπως έλεγε και η μαμά μου: "το ακριβό είναι τελικά φτηνό", εννοώντας ότι μια φτηνή αγορά μπορεί να καταστρέψει το αποτέλεσμα. Έτσι λοιπόν μετά από μια σύντομη έρευνα αποφασίσαμε να εμπιστευτούμε το νήμα της Πεταλούδας και να επιλέξουμε το μπορντώ χρώμα μιας και ταιριάζει απόλυτα όπως θα δείτε με τη λευκή επιδερμίδα του μοντέλου μου....
   Η αγορά έγινε άμεσα και η επιλογή πλέξης είχε σειρά. Δηλαδή μια σπαζοκεφαλιά μιας και είναι πολύ εύκολο το αποτέλεσμα να μην είναι καλό, όταν η πλέξη δεν ταιριάζει με το είδος του πλεκτού που θέλουμε να κάνουμε. Για αυτό το λόγο έκανα μια επιλογή, που θεώρησα ότι θα ανταποκριθεί καλά και κριτήριο ήταν η ελαστικότητα που είχε. Αυτό εξασφαλίζει διαχρονικά την αντοχή του φορέματος ακόμη και μετά από πολλά πλυσίματα. Η  πλέξη ήταν ήδη δοκιμασμένη, σας την έχω δείξει σε προηγούμενη ανάρτηση και ονομάζεται "Λουλούδι της Άνοιξης".
    Ξεκίνησα λοιπόν, αφού έκανα τις απαραίτητες μετρήσεις, ύψος, φάρδος κλπ. Διαίρεσα δια δύο τους πόντους της περιφέρειας δηλαδή αν υποθέσουμε ότι είναι 100 εκ. το μισό, 50 εκ. είναι το φάρδος από το κάθε κομμάτι. Μάλιστα, το μπροστινό το έκανα λίγο πιο φαρδύ για ευνόητους λόγους δηλαδή αντί για 50εκ. 55εκ.



    Όμως έπρεπε να συνδυάσω το νήμα, τις βελόνες και την πλέξη, ώστε να βρω πόσες θηλιές να βάλω. Ακολούθησα μια πρακτική που ποτέ δεν με έχει προδώσει. Έφτιαξα ένα δείγμα με το σχέδιο. Επειδή η συγκεκριμένη πλέξη χρειάζεται για κάθε μοτίφ 5 θηλιές έριξα 15 θηλιές συν 2 για το τελείωμα και  άλλες 2, τις οποίες τις παίρνω άπλεκες στην αρχή. Σύνολο 19 θηλιές. Επανέλαβα τρεις φορές το μοτίφ σε φάρδος και ύψος και έκανα τις αναγωγές βρίσκοντας πόσα χρειάζομαι για να κάνω κάθε κομμάτι. Η πρακτική δεν με πρόδωσε ομολογώ. Στη συνέχεια όσο αφορά στο ύψος, υπολόγισα πόσα μοτίφ χρειάζομαι και πρόσθεσα τουλάχιστον άλλα 4,  γιατί όταν φορεθεί τα χρειάζεται στο φάρδος.
 Σε αυτή τη φωτογραφία νομίζω πως δείχνει καλύτερα με τη ζώνη.
 Έκανα το απαραίτητο λάστιχο, διπλό σε αυτή την περίπτωση και επάνω  το έκλεισα σε χαμόγελο. Τα μανίκια όπως βλέπετε είναι κοντά και δεν έχω κόψει καθόλου. Η αγωνία μου ήταν μεγάλη για να δω αν πέτυχε μιας και το μοντέλο μου έλειπε και οι συνεννοήσεις γίνονταν τηλεφωνικώς.....


     Ελπίζω να μην σας ζάλισα...... όμως επειδή βλέπω πολλές φίλες να απογοητεύονται και να ξηλώνουν συνεχώς, προσπάθησα να σας γράψω κάποια μυστικά.
 Ααααα και για να μην ξεχάσω. Ένα μυστικό για την επιτυχία είναι να χρησιμοποιείς τις βελόνες που προτείνονται από τον κατακευαστή, γιατί έτσι δεν ξεχειλώνει το πλεκτό.